Magne
Skrevet i 2004 av Erling Jensen.
Nå e det sånn at når eg skrive delikate historiar så e det viktigt å tenka personvern, så ofte bruge eg andre navn på personane. Men i dette tilfelle så dride eg i det, for halla Stavanger hette jo Magne.
Han Magne e i 50-års alderen, og i den alderen e det ein del mannfolk som får problemer me tissen. Den vil ikkje lya lenger, den henge bare der som ein aen blindtarm. Sånn va det og me han Magne. Men han Magne hadde nettopp hørt om Viagra, så dette problemer sko han fiksa.
Han Magne hadde nettopp komt hjem fra jobb i nordsjøen. 14 dager uten drikka og kvinnfolk kan ver knallhardt, selv om du hette Magne. Itte ein runde på byens pubbar havna han på Korvetten, og der fekk han kjypt ei eska Viagra av ein av de faste pensjonistane som går der. I tillegg fekk han og kjøba et par flasker hjemmabrent. Og har du hjemmabrent, Viagra og ein mobiltelefon så e det ikkje vanskeligt å få seg et kvinnfolk.
Itte at varene va i hus så heiv han Magne innpå någen Viagra-tablettar. Det va jo ingen grunn te å ver beskjeden, tissen trengte ein skikkelige salve, så det va bortkasta tid å lesa bruksanvisningen på Viagra-pakken. Innte Viagraen sko få tissen te å voksa, så fant de ud at de sko ta seg ein dram, men kvinnfolket va kresen og forlangte brus i brennevinet. Ja ja, tenkte han Magne, det e vel 20 minutt før medisinen virke så då rekke eg å springa ner på bensinstasjonen å kjøba någe brus. Som sagt så gjort, han Magne tok me seg ein 50-lapp og sprang ner på Shell-stasjonen på Løkkeveien for å kjøba brus.
Men når han kom hjem så fekk han seg litt av et sjokk. Kvinnfolket va vekke, og det va pigede brennevinet og. Ikkje nok me det, hu hadde og med tatt me seg lommabogå hans! Mens han sto der og brølte og fant opp mange nye banneord, så skjedde det någe me tissen. Den blei større og større, og han Magne så tissen sin for fysste gang på lange tider uden å bruga speil. Men tissen ville ikkje stoppa å voksa, så det blei vondt ittekvert.
Itte ein halltime så hadde han Magne så vondt at han ikkje hadde någe valg, han måtte komma seg på legevaktå i ein brenning. Han Magne har bare ei buksa, og det e ei gammale joggebuksa fra den tiå han spelte fotball i ungdommen. Onnebukser har han ikkje, for di samle bare drid alligavel. Så det endte opp med at han Magne brukte vekslepengene fra 50-lappen og tog bussen opp te legevaktå. Med stå-pikk og joggebuksa, uden onnebuksa.
På legevaktå så sprang mødre og ungar ud når de så han Magne, så ventetiå blei korte. Det heila endte me at han Magne fekk ei sprøyta i rauå og anmodning om å kun ta ein tablett, ikkje åtta.
Nei, det e kje lett å hetta Magne i dag.